Aktualności

Sześciolatek w szkole zadania rodziny i szkoły –cz. I

Obecność dzieci sześcioletnich w szkole wkrótce stanie się faktem nieodwołalnym. Póki co, jest jeszcze czas na podjęcie działań, aby ułatwić przedszkolakowi adaptację do nowej roli. Priorytetowe znaczenie przypisać należy w tym względzie dwóm dla dziecka podstawowym środowiskom –rodzinie i szkole. W każdym z nich można wyodrębnić szereg różnych inicjatyw, zadań, obowiązków warunkujących nabycie przez przyszłego ucznia –obecnie przedszkolaka, podstawowych kompetencji i umiejętności świadczących o dojrzałości szkolnej, kształtujących jego pozytywne nastawienie względem szkoły, nauczycieli i uczenia się oraz świadomość siebie w nowej roli.

Zadania rodziców w przygotowaniu dziecka do szkoły

Rodzice nie mogą zapominać, że gotowość szkolna ich dziecka w dużym stopniu, jeśli nie w największym, zależy właśnie od nich. Przebieg rozwoju dziecka jest silnie warunkowany poprzez funkcjonowanie środowiska rodzinnego, które oddziałuje na nie w dwójnasób. Z jednej strony stwarza właściwe warunki dla sukcesywnego realizowania zadań rozwojowych, na które dziecko jest gotowe, a z drugiej pobudza, aktywizuje, kieruje je ku nowym wyzwaniom, wspiera w ich pokonywaniu. Wiąże się to z dostarczaniem dziecku różnorodnej stymulacji poznawczej(np. wizyty w muzeach i teatrze, podróże, wspólne przeglądanie i czytanie książek, przeszukiwanie Internetu), rozmaitych doświadczeń społecznych (zadbanie o kontakty dziecka zarówno z dziećmi, jak dorosłymi – np. krewnymi, sąsiadami) i tworzeniem przestrzeni dla twórczych zachowań dziecka(np. zachęcanie dziecka do różnorodnych form ekspresji artystycznej, kształtowanie w nim postawy „badacza”).

Przygotowanie do samodzielności i zaradności w codziennych sytuacjach

Przedszkolak wiele rzeczy już potrafi i przejawia coraz większą potrzebę samodzielności. Zazwyczaj bez trudu radzi sobie w takich codziennych czynnościach, jak utrzymywanie porządku w swoim pokoju lub swoim miejscu w domu (układanie zabawek, książek, składanie swojego ubrania), spożywanie posiłku, pomaganie w domowych obowiązkach (np. podlewanie kwiatów, pomoc w gotowaniu), przeprowadza własną toaletę. Istotne jest, aby rodzice dostrzegali i rozmawiali z dzieckiem o tych umiejętnościach, chwalili je, dzięki czemu stanie się ono bardziej świadome własnych kompetencji i z satysfakcją będzie z nich korzystać. W sytuacjach życia codziennego należy również uwzględniać pomysły i propozycje dziecka, pozwalać mu podejmować decyzje dotyczące jego samego (np. przy wyborze ubrania, podejmowanej aktywności, rodzaju zabawy), wyznaczać mu rozmaite, „specjalne” zadania (np. karmienie i dbanie o domowe zwierzątko, sprzątanie ogrodu czy spiżarni). Takie dziecko z pewnością stanie się bardziej pewne siebie, zaradne, a samodzielny sześciolatek z większą łatwością będzie radzić sobie z zadaniami czekającymi go w szkole.

Przygotowanie do radzenia sobie w sytuacjach nowych, nietypowych i trudnych, do znoszenia niepowodzeń i porażek

Oprócz umiejętności koniecznych do efektywnego funkcjonowania w codziennych sytuacjach, dziecko musi mieć również szanse nabycia kompetencji, które pozwolą mu radzić sobie w sytuacjach nowych, nietypowych i trudnych. Ową zdolność dziecko zdobywa, np. gdy wspólnie z rodzicami wybiera się do lekarza, muzeum, teatru, kina. Istotne jest również, aby dziecko (w bezpiecznych dla niego warunkach) doświadczało, a nie unikało, niepowodzeń, konfliktów, niezgodności opinii, stanowią one bowiem nieodłączny element procesu edukacji. Doświadczanie siebie z pozycji „przegranego” jest znaczące przy wystąpieniu równoczesnego komunikatu ze strony rodziców, że tak, jak odnoszenie sukcesów, również odnoszenie porażek jest czymś zupełnie naturalnymi zdarza się wszystkim ludziom. Ważne jest pokazanie na własnym przykładzie, że nie wszystkie zadania i plany udaje się zrealizować z zamierzonym skutkiem, że również dorosły napotyka na różne trudności i niepowodzenia. Należy podkreślać, że w takich sytuacjach istotą jest „mierzenie się” z kolejnymi wyzwaniami, ponieważ każde z nich niesie ze sobą ważne doświadczenia, daje nową wiedzę. Taka postawa pozwoli dziecku z większą łatwością akceptować swoje niepowodzenia, a ewentualne szkolne trudności traktować jako wyzwania, a nie jako zagrożenia i przeszkody nie do pokonania.

Przygotowanie do roli ucznia

Zapoznawanie dziecka z rolą ucznia nie powinno polegać jedynie na opowiadaniu mu o niej, ale także, a może przede wszystkim na kształtowaniu w nim cech, które ułatwią mu jej podjęcie, m.in. kontroli emocji, koncentracji uwagi, sprawnego posługiwania się pamięcią gotowości do poświęceń na rzecz nadrzędnego celu, planowania, inicjowania oraz organizowania działań. Istotne, aby opiekunowie (rodzice, rodzeństwo, dziadkowie) w zakresie kontroli emocji dostarczali mu różnorodnych sposobów i przykładów radzenia sobie z własnymi doznaniami(np. pozbywanie się gniewu i agresji poprzez aktywność fizyczną), ale również informowali dziecko o sytuacjach czy miejscach szczególnie wymagających panowania nad własnym afektem (np. w miejscach publicznych, kościele, teatrze, szkole). Wczesnego treningu wymagają także umiejętności koncentrowania uwagi, czy efektywnego posługiwania się pamięcią. Dlatego ważnym zadaniem rodziców jest podejmowanie prób skupiania i utrzymywania uwagi dziecka na określonej aktywności przez coraz dłuższy okres czasu oraz ćwiczenia jego pamięci (np. zapamiętywanie listy zakupów, zabawy w ciągi słowne, zabawy w zgadywanie) od wczesnych lat przedszkolnych. Szczególnego wsparcia ze strony dorosłych wymaga również rozwój kompetencji związanych z podejmowaniem przez dziecko celowych i zorganizowanych działań. Zadaniem opiekuna jest początkowo tworzenie dla niego „rusztowania” w obrębie podejmowanej aktywności –konstruowanie (wspólnie z przedszkolakiem) kolejnych kroków każdego procesu, czynienie zadania interesującym, ukierunkowywanie dziecka, by w odpowiednim momencie przekazać mu większą odpowiedzialność za jego przebieg. Późny wiek przedszkolny to szczególny czas, gdy dziecko przyjmuje postawę badacza. Jest zainteresowane otaczającym je światem fizycznym, przyrodniczym, społecznym, pragnie poznawać jego prawidłowości, zdobywać wiadomości, odkrywać własne talenty. Rolą rodzica jest wspieranie dziecka w owych działaniach, nadawanie im właściwego kierunku i stwarzanie możliwości „próbowania” nowych rzeczy. Ważne, aby zauważać posiadane przez dziecko różnorodne umiejętności – poznawcze, emocjonalne, społeczne („strefa aktualnego rozwoju”) oraz komunikować to (np. poprzez chwalenie i wykorzystywanie). Jednocześnie należy zdawać sobie sprawę ze słabości dziecka i wspierać je w tych sferach, które sprawiają mu szczególną trudność. Jako, że każde dziecko posiada również właściwą sobie „strefę najbliższego rozwoju” (możliwe, przyszłe umiejętności), istotne, aby to właśnie rodzic dostrzegał ten potencjał, wzbudzał i wspierał jego różną ekspresję. Watro także rozmawiać z sześciolatkiem o jego kompetencjach w kontekście zbliżających się zadań szkolnych. Pokazywać, jak będzie mógł wykorzystać dotąd nabyte umiejętności, rozwija je i ksztaltowac nowe. Istotne, aby sześciolatek miał także okazje do zdobycia wszelkich, niezbędnych informacji o szkole, do której będzie uczęszczał. Zredukuje to bowiem jego obawy, zmniejszy lęk i umożliwi stworzenie jej pozytywnego obrazu. Warto rozmawiać z dzieckiem o nowej roli, opowiadać o przyszłej placówce, a w odpowiednim momencie złożyć w niej wraz z dzieckiem wizytę.

Przygotowanie do nowych kontaktów społecznych – z innymi uczniami w różnym wieku i z dorosłymi pełniącymi różne role

Dla sześciolatka osobami najbardziej znaczącymi nadal są najbliższe mu osoby dorosłe (rodzice, starsze rodzeństwo, nauczyciel w przedszkolu). Dziecko w tym okresie na swój sposób rozumie relację przyjacielską – przyjaciel wyróżniany jest przede wszystkim jako partner zabaw. W okresie szkolnym zmienia się natura relacji z innymi dziećmi, coraz częściej wynikają one z podejmowanych wspólnie działań, wymagających wzajemnego zrozumienia – klarownego komunikowania własnych emocji, intencji, potrzeb. Warto zauważyć, iż dzieciom, które odpowiednio opanowały te kompetencje łatwiej będzie efektywnie funkcjonować w zróżnicowanej grupie rówieśniczej (klasie). Jednocześnie należy podkreślić, iż otwartość dziecka i aktywne uczestnictwo w działaniach grupowych (w szkole) umożliwi dalszy rozwój i doskonalenie się jego umiejętności społecznych. Pójście do szkoły wiąże się również z poznaniem innych dorosłych (nauczycieli, pedagoga, dyrektora szkoły, pielęgniarki). Ważne, by dziecko potrafiło nawiązywać kontakt z osobami dorosłymi, podtrzymywać go, podporządkowywać się wyznaczanym przez nie regułom. Takie umiejętności stanowią jeden z podstawowych czynników jego rozwoju, dlatego ważne, aby opiekunowie od najmłodszych lat dziecka dostarczali mu podstawowych informacji o zasadach, zwyczajach komunikacji z dziećmi i osobami dorosłymi, określali reguły życia społecznego, sygnalizowali związane z nim możliwe niebezpieczeństwa (np. kontakt z obcymi), wskazywali korzyści płynące z relacji z innymi (np. dzielenie wspólnych pasji, zainteresowań, korzystanie z wiedzy i doświadczeń dorosłych), a także stwarzali okazje do poznawania różnych osób(pod względem wieku, zawodu, np. instruktor na basenie, instruktorka grupy tanecznej).

Przygotowanie do realizacji nowych zadań i rozliczania się z nich oraz bycia rozliczanym

Aktywność sześciolatka nadal w dużej mierze charakteryzuje się beztroską, nieuporządkowaniem, rzeczywistość poznaje on na drodze swobodnego, okolicznościowego gromadzenia doświadczeń. Dziecko często koncentruje się bezpośrednio na samej działalności, nie podporządkowując jej określonemu celowi. Zadania szkolne natomiast wymagać będą od niego umiejętności odwrotnych – planowania swoich działań ze względu na konieczność osiągania określonych rezultatów, inicjowania ich i co najważniejsze ich finalizacji. Istotne, aby rodzice na co dzień włączali dziecko w różnorodne aktywności (np. wspólne sprzątanie, czytanie), formułowali wspólnie z nim cele w ich obrębie, wspierali i motywowali je na poszczególnych etapach ich realizacji, a co najważniejsze udzielali dziecku informacji zwrotnych dotyczących poczynionych przez nie postępów. Taka praktyka pozwoli przedszkolakowi wykształcić postawę systematyczności, rzetelności, bardziej zadaniowego postępowania wobec podejmowanych aktywności, a jednocześnie odczuwać satysfakcję z osiągania wyznaczanych przez siebie celów.

Anna I. Brzezińska, Instytut Psychologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Dominika Szymańska – studentka V roku psychologii Instytutu Psychologii UAM

Konstytucja 3 Maja – Jan Matejko

Uroczystym apelem uczciliśmy Rocznicę Konstytucji 3 Maja.

Konstytucja 3 Maja z 1791 roku była jedną z najważniejszych ustaw w Polsce. Była ona drugą konstytucją w świecie – po Konstytucji Stanów Zjednoczonych z 1787 r. – spisaną ustawą tego typu . Konstytucja była próbą radykalnego uzdrowienia państwa i wyeliminowania wpływów obcych mocarstw, czego dalszą konsekwencją była wojna w obronie konstytucji i kolejne rozbiory. Konstytucję 3 Maja uchwalono w najbardziej sprzyjających dla uchwalenia pierwszych dniach maja, gdyż większość posłów opozycji, sprzeciwiających się konstytucji była jeszcze na urlopie wielkanocnym. Aby nic nie przeszkodziło w uchwaleniu ustawy, zdecydowano złamać obowiązujący w sejmie zwyczaj, który nakazywał wcześniejsze ogłoszenie projektu. Po siedmiogodzinnych obradach, ignorując protesty opozycji, konstytucję przyjął sejm a następnie podpisał król. Autorami Konstytucji 3 Maja byli : król Stanisław August Poniatowski , Ignacy Potocki , Hugo Kołłątaj , któremu przypisuje się ostateczną jej redakcję.

Były tańce, śpiewy, prezentacje… jak co roku na szkolnym przeglądzie mogliśmy zaprezentować swoje talenty i obejrzeć talenty kolegów i koleżanek.

Wystąpili: KlasMix (taniec), Julia Mreńca (śpiew), Kinga Kubiś (śpiew), Radosław Kubiś (kostka Rubika), Ida Zborowska i Jagoda Czopek (śpiew), Piotr i Zachariasz Pszczółka (śpiew), Szymon Główka (skrzypce), Oliwia łubik i Martyna Garbacz (śpiew), Karina Skwarczyńska (śpiew), Dominika + Bartłomiej + Kacper Ogórek (śpiew), Klaudia Pulkowska i Julia Jurczak (śpiew), Amelia Micherda i Anna Trembaczowska (taniec), Patrycja Czulak(śpiew), Klaudia Gałuszka+Patrycja Wierońska+Patrycja Czulak+Oliwia Szłapa (taniec), Daria Skwarczyńska (śpiew), Klaudia Gałuszka (śpiew), Patrycja Skwarczyńska (śpiew).

Sześciolatek bardzo interesuje się światem i zjawiskami w nim zachodzącymi. Zapoznaje się z konkretnymi właściwościami przedmiotów i z zaciekawieniem chłonie informacje o bliższym i dalszym otoczeniu. Dziecko sześcioletnie powinno być przystosowane do pracy w zespole oraz do większego wysiłku i skupienia uwagi. Ulubioną formą jego działania jest zabawa. Staje się ona urozmaicona i dobrze zorganizowana.

W środowisku domowym dziecko powinno spełniać różne drobne zadania  np. pomagać w utrzymaniu porządku, podlewać kwiaty, opiekować się młodszym kolegą itp. Sześciolatek jest bardziej opanowany i mniej impulsywny od młodszych dzieci, dlatego może doznać wielu pozytywnych uczuć.  

ROZWÓJ   RUCHOWY

Rozwój sprawności ruchowych odbywa się w ścisłym związku z dojrzewaniem układu nerwowego i narządów ruchu. Sześcioletnie dziecko jest już dość zręczne jego ruchy stają się skoordynowane i harmonijne. Szybko rozwija się jego zwinność, natomiast słabiej siła fizyczna.

Ruchy stają się płynne, dziecko może wykonać tzw. kombinację ruchową. Sześciolatek potrafi podrzucić i złapać piłkę, skakać, pokonywać przeszkody i wykonywać ćwiczenia równoważne. Dzieci w tym wieku chętnie współzawodniczą ze sobą, a to wpływa pozytywnie na ich rozwój społeczny. 

ROZWÓJ  MOWY  I  MYŚLENIA

Dziecko w wieku sześciu lat posługuje się swobodnie mową potoczną i bez problemu potrafi przekazać swoje myśli, pragnienia, żądania, uczucia i emocje. Zaczyna mówić pełnymi i złożonymi zdaniami stosując w nich wszystkie części mowy. Mowa sześciolatka jest coraz bardziej poprawna gramatycznie a jej rozwój  związany jest z rozwojem myślenia i  narządów mowy.

Dziecko jest ciekawe świata, dąży do jego poznania i zrozumienia praw w nim rządzących, więc pyta, mówi i ustosunkowuje się do tematu. Wzrasta jego zdolność do dokonywania analizy i syntezy oraz abstrahowania, choć myślenie sześciolatka jest jeszcze myśleniem konkretno-wyobrażeniowym a rozwiązywanie problemów następuje przypadkowo na zasadzie prób i błędów. Dlatego różne czynności wykonywane przez dzieci, będące czynnościami poznawczymi, a w które włącza ono procesy myślowe stają się stopniowo działaniami celowymi, zorganizowanymi i motywującymi jego działanie. 

ROZWÓJ  WRAŻEŃ  I  SPOSTRZEŻEŃ

U dzieci w tym wieku wzrasta wrażliwość zmysłów na bodźce: lepiej odbierają one bodźce z otoczenia i reagują na złożone sygnały. W poszerzaniu orientacji dziecka szczególną rolę spełnia zmysł wzroku i słuchu. Wrażliwość wzrokowa sześciolatka wzrasta, potrafi on rozróżnić barwy i ich odcienie a także je nazwać.

Większa jest ostrość wzroku dzieci, co pozwala dostrzec położenie i wielkość przedmiotów, a także  ich cechy i jakość.

Wzrasta wrażliwość słuchowa, rozwija się słuch werbalny (tj. wrażliwość na dźwięki mowy), a także słuch muzyczny (poczucie rytmu, melodii, harmonii), chociaż układy rytmiczne i muzyczne są dla dzieci sześcioletnich uproszczone. Dzieci rozróżniają  tony pod względem ich wysokości, siły i barwy. Ruch ciała jest coraz lepiej dostosowany do charakteru muzyki. Doskonali się kinetyka, co pozwala dziecku wykonywać ciągły i płynny ruch w takt muzyki.

U dzieci w tym wieku przeważa spostrzeganie globalne, chociaż mogą one dokonać analizy i syntezy danego materiału np. rozpoznać kształty przedmiotów, figury geometryczne, układać obrazki z części. 

ROZWÓJ UWAGI, WYOBRAŹNI, PAMIĘCI

Funkcje te są ze sobą powiązane. Uwaga dziecka jest skoncentrowana na bodźcach silnych i  atrakcyjnych. Gdy dziecko zaczyna się nudzić przenosi zainteresowanie na inną czynność czy zabawę. Jego uwaga jest mimowolna, sześciolatek najwięcej faktów i słów zapamiętuje podczas zabawy.

Czas trwania wykonywanych przez dzieci czynności wydłuża się. Dziecko potrafi koncentrować  się na tym co robi. Świadczy to o kształtowaniu się uwagi dowolnej, która jest warunkiem osiągnięcia przez dziecko dojrzałości szkolnej. Rozwija się jego pamięć słowno-logiczna (lepiej pamięta materiały obrazowe, czynności ruchowe i manipulacyjne oraz te, które wywołały u niego emocje, podstawą pamięci stają się pojęcia abstrakcyjne). 

ROZWÓJ EMOCJONALNO–SPOŁECZNY

W wieki sześciu lat, dziecko zdolne jest przeżywać uczucia wyższe bardziej świadomie i głęboko. Dzieci dojrzewają emocjonalnie, uczą się opanowywać swoje reakcje oraz ich przejawy zewnętrzne – ruchowe i słowne.  U sześciolatka budzą się uczucia wyższe: intelektualne, społeczne, moralne i estetyczne. Dziecko w tym wieku potrafi  opiekować się młodszym rodzeństwem lub słabszym rówieśnikiem.

Jego nastroje i uczucia są jeszcze zmienne, emocje szybko przeradzają się w inne, np. śmiech w płacz, radość w smutek. Dojrzewając emocjonalnie sześciolatek zaczyna rozumieć emocje innych.

Duże znaczenie ma dla sześciolatka grupa rówieśnicza, w której zawiera pierwsze przyjaźnie, i w której współzawodniczy.

Ważne jest także, aby dziecko 6 letnie umiało współdziałać z rówieśnikami i przestrzegać określonych norm zachowania się.

Sześciolatek zaczyna  przewidywać intelektualne i emocjonalne skutki swego działania. Potrafi także podporządkować się wymaganiom innych. Chce postępować zgodnie z zasadami reprezentowanymi przez osoby, z którymi chce się identyfikować.

Dlatego dorośli powinni być pozytywnym wzorem zachowania się dla dzieci. Pamiętajmy, że dom to najbliższe środowisko społeczne dzieci.

Aby kontakty pomiędzy rodzicami a dzieckiem, nauczycielem a dzieckiem przebiegały właściwie, musi charakteryzować je akceptacja, która nie oznacza nadmiernej opieki i pozwolenia na wszystko.

Otoczmy dziecko mądrą opieką, bo tylko ona spowoduje, że dziecko będzie kiedyś pozbawionym egoizmu umiejącym się cieszyć z życia dorosłym człowiekiem. 

Źródło: http://www.przedszkolesleza.pl/?show=czytelnia&fnk=4

Ty wyzwoliłeś nas Panie, z kajdan i z samych siebie,
a Chrystus stając sie bratem nauczył nas wołać do Ciebie…

24 kwietnia tuż przed kanonizacją Jana Pawła II postanowiliśmy wszyscy wybrać  się w ukochane góry naszego papieża. Spotykalismy się w szkole o godz. 8:00. Starsi wyjechali autokarem na Bukowiec i szli szlakiem drogi krzyżowej w stronę Trzonki. Młodsi pojechali do Wielkiej Puszczy i stamtąd wyruszyli do kapliczki Matki Bożej Śnieżnej, przewodnikiem tej grupy stała sie Czajka – nieustannie parła w górę.
Swoją drogę ofiarowaliśmy nowemu świętemu. Gdy spotkaliśmy się wszyscy pod kapliczką, wspólnie modliliśmy się w intencji kanonizacji Naszego Ojca Świętego. Odśpiewaliśmy również jego ulubioną „Barkę”. Razem juz zeszliśmy do Wielkiej Puszczy na ciepły posiłek, przygotowany przez nasze panie z kuchni – grochówka jak zwykle I klasa – mniam.
Pielgrzymkę zakończylismy wspólną modlitwą i śpiewam w kaplicy, niektórzy z nas byli tam po raz pierwszy. Wspólny szlak nas połączył, starsi pomagali młodszym, choć najmłodsi mieli niespożyte siły. Ubłoceni, ale zadowoleni wróciliśmy do szkoły…

Abba Ojcze
Janie Pawle II – ŚWIĘTY

Przed Wielkanocą europejskie obyczaje świateczne przybliżyła nam w ciekawy sposób klasa IVa z pomocą pani Bożeny Gibas i Anny Zasady Główki.

Następnie polskie zwyczaję żywiołowo przedstawiły pierwszaki pod kierunkiem pani Ewy Iskierki. Małym dyngusiarzom ubranym w stroje regionalne akompaniował na akordeonie niezastąpiony Kacper Ogórek. Dzieciaki głośno śpiewały, składały życzenia, a wykrzykujący co chwilę -Kukuryku! – kurek (Kornelka Czaja) doskonale bawił widownię. Na koniec nagrody odebrali laureaci szkolnego konkursu na najpiękniejszą palmę wielkanocną.

27 lutego obchodziliśmy Święto Patrona Szkoły – Mikołaja Kopernika. Apel z tej okazji przygotowała klasa V z panią Joanną Zątek. W rolę Mikołaja Kopernika wcielił się tym razem Kacper Ogórek. W konkursie na najlepiej prezentującego sie sobowtóra naszego patrona wzięło udział tylko dwóch uczniów z klasy II b: Olaf Dyl i Paweł Kliś. Prezentowali się znakomicie. Brawo.
W ogólnoklasowym konkursie wiedzy o Mikołaju Koperniku zwyciężyli uczniowie klasy IVb, gratulujemy Marcinowi Łukasikowi i Mateuszowi Gibasowi.
Na koniec uczniowie klas I zostali uroczyście przyjęci w poczet czytelników szkolnej biblioteki.

Zapraszamy rodziców sześciolatków (i nie tylko) do zapozanaia sie z materiałami zamieszczanymi pod adresem:

www.ore.edu.pl

Najciekawsze materiały:

Sześciolatek w szkole – najczęściej zadawane pytania

www.ore.edu.pl/strona-ore/index.php?option=com_content&view=article&id=1797&Itemid=1604

Jak kochać i wymagać. Poradnik dla rodziców.

www.ore.edu.pl/strona-ore/index.php?option=com_phocadownload&view=category&id=53:kompetencje-wychowawcze&Itemid=1148

Przed progiem i jakie umiejętnosci są potrzebne do rozpoczęcia nauki w pierwszej klasie i jak je rozwijać?

www.ore.edu.pl/strona-ore/index.php?option=com_phocadownload&view=category&id=198:dziecko-w-szkole-poradniki&Itemid=992

Przygotowanie dziecka do szkoły. Ostatni dzwonek.

www.ibe.edu.pl/images/prasa/przygotowanie_dziecka_do_szkoly_ab.pdf

                W szkole po raz drugi, w dniach od 7-14.04 odbyła się Akcja Marzycielskiej Poczty. W tej edycji uczniowie przygotowywali kartki oraz malowanki z okazji Świąt Wielkanocnych dla Filipa, Oliwiera i Julki. Dzieciaki naszej szkoły, cały tydzień na świetlicy szkolnej, pod opieką pani Basi Płusy, pani Halinki Nowak i pani Reni Stachury, mogły przygotowywać malowanki z życzeniami, natomiast na zajęciach grupowych i indywidualnych z panią Anią Zasadą-Główką i panią Natalią Wierońską-Saternus, uczniowie przygotowywali kartki. Część uczniów przygotowała również kartki samodzialnie w domu.

                Dziękujemy wszystkim uczniom i nauczycielom, którzy zaangażowali się w Akcję i mamy nadzieję, że możemy na Was liczyć  także w kolejnych edycjach Marzycielskiej Poczty.

                Na zdjęciach możecie obejrzeć kilka kartek i malowanek, jakie przygotowali uczniowie.

Psycholog i pedagog szkolny